Publicatiedatum:24 mei 2023

Tim blogt voor SPOON over Woo-uitspraken Deel #6: ‘nietszeggende informatie’. Of: hoe de overheid door veel weg te lakken de rest van de tekst ook mag weigeren.

Hou je vast, het komt hier op neer: als je maar genoeg weglakt … dan mag je de informatie die overblijft óók achterhouden. Want dat zou ‘onsamenhangende en nietszeggende informatie’ zijn.

Iemand een goeie metafoor hiervoor?

Gekke jurisprudentie

Een hele gekke jurisprudentielijn die kennelijk al in 2017 door de Raad van State is bedacht en nog steeds braaf door rechtbanken wordt toegepast, ook vorige week weer.

Wie bepaalt er of de overblijvende informatie ‘nietszeggend’ is? Het bestuursorgaan zelf. Dat betekent in feite dat het bestuursorgaan gaat bepalen wat wel en niet relevante informatie kan zijn voor de verzoeker. Never mind dat dat diametraal ingaat tegen het recht van de verzoeker om te zwijgen over diens belang bij de stukken. De overheid weet dus helemaal niet wat relevant is voor de verzoeker. Stel bijvoorbeeld dat de verzoeker al over andere informatie beschikt, waarbij een enkel woord, een enkele datum of naam van een aanwezige het verschil kan maken?

In dit geval wilde de verzoeker de resterende informatie toch graag hebben. Is dat niet genoeg reden om ervan uit te gaan dat de informatie wel ‘relevant’ is.

Hollandse School

Toetst de rechter eigenlijk wel of de informatie inderdaad nietszeggend is? Alleen op de manier die ik voortaan denk ik de Hollandse School van uitspraken zal noemen, namelijk zonder de minste onderbouwing – wie mij volgt kent mijn frustratie daarover: “De rechtbank volgt het betoog van verweerder en ziet geen aanleiding om in het geval van eiser af te wijken van de hiervoor weergegeven lijn van de Afdeling.”

Heel veelzeggend weer…

En ook: wat is het ergste dat er kan gebeuren als je dit wel openbaar maakt?

“verweerder kan niet uitsluiten dat het verstrekken van dergelijke documenten schadelijke gevolgen zal hebben voor partijen die betrokken zijn bij de aangelegenheid waarop de documenten betrekking hebben”. Maar niet genoeg om ze onder een van de weigergronden te weigeren kennelijk. Dus verzinnen we maar een extra weigergrond die niet in de wet staat?

Enige geruststelling: dit was nog een uitspraak onder de oude Wob, misschien is de Woo een mooie aanleiding om hiermee te stoppen rechters?

Een goed Woo-verzoek begint bij SPOON!

Tim Staal, mede-oprichter SPOON

Blog delen